کارتحقیقی اصل برائت و آثار ان در امور کیفری

مقدمه اصل برائت به عنوان یکی از ارکان اساسی حقوق جزا از جمله مهم ترین اصول تفسیری حاکم بر مقررات جزایی محسوب می شود. اصل برائت به معنی حاکمیت فرض بی گناهی افراد است مگر اینکه با ادله محکم جرم آنان ثابت شود؛ از جمله اصولی است که ضامن حفظ شرافت و حیثیت و آبروی افراد است. در حقیقت، این اصل تضمین رعایت کرامت انسانی و حفظ حرمت اشخاص است. [1] برائت در لغت به معنای پاك شدن از عیب و تهمت، تبرئه شدن، خلاص شدن از قرض و دین، رها شدن، اجازه، حواله، رهایی، خلاصی، بیزاری، دوری، پاكی است و اصل برائت در حقوق بدین معنی است که، باید بنا را بر بی گناهی افراد گذاشت تا این که با رسیدگی صحیح و عادلانه، جرم کسی در یک مرجع صالح قانونی ثابت شود. اصل برائت یا فرض بی گناهی، از بنیادی ترین اصول کلی حاکم بر دادرسی عادلانه و منصفانه در نظام های نوین دادرسی کیفری است.با استناد به این اصل، هر امری که توجه آن به شخص مستلزم نوعی زحمت یا زیان یا سلب آزادی یا ایجاد مضیقه باشد، در صورتی که توجه آن به شخص محل تردید باشد؛ باید شخص را از کلفت و زحمت مبرا نمود، زیرا بدون دلیل قاطع، تحمیل کلفت و زحمت به اشخاص روا نیست. …