تشريفاتي بودن قرارداد

تشريفاتي بودن قرارداد   مبحث 1- تشريفاتي بودن قوانين ابتدايي تشريفاتي بودن كنوني با تشريفاتي بودن قوانين ابتدايي خلط نمي‌شود. به عنوان مثال، در حقوق رم، اعمال تا مدت‌هاي طولاني، در معناي سختگيرانه‌تر كلمه، تشريفات‌گرا بودند. اراده براي به وجود آوردن عملي حقوقي كافي نبود؛ بدين معنا كه شكل ضروري بود، و اعتبار اعمال حقوقي به رعايت آنها بستگي داشت. از اعمال انتزاعي سخن گفته مي‌شد. رابطه تعهدي از تحقق تشريفات عبادي يا مقدس، فارغ از هر دليل ديگر، به وجود مي‌آمد. براي تحقق اين تشريفات، به صورت متداول به شهود متوسل مي‌شدند و در حضور عموم انجام مي‌دادند، به نحوي كه انتشار و اثبات اين اعمال تضمين شود. مسلما، اين تشريفاتي بودن با ضروريات سادگي و سرعت تجارت بين‌الملل منطبق نبود. همچنين، در كنار عقود تشريفاتي بسيار، عقود رضايي واقعي پديدار شدند. از سوي ديگر، مناسك مذهبي قراردادهاي تشريفاتي نرم شدند. تحت تأثير حسن‌نيت، ارزش برخي از “قراردادهاي صلح”  پذيرفته شد. اين “قراردادهاي صلح”، موسوم به contracta، به صرف توافق اراده  تشكيل مي …