رهن

  رهن   فصل اول: كليات محبث اول-تعريف رهن رهن مصدر است معني لغوي آن ثبات و دوام مي‌باشد و نيز به بازداشتن مالي بهر علتي كه باشد گفته مي‌شود . معناي اصطلاحي رهن عبارت از عقديست كه به موجب آن مالي وثيقه دين قرار مي‌گيرد و مالك نمي‌تواند تصرفات مالكانه خود را بطور كمال نسبت به آن انجام دهد . ق . مدني در ماده 771 رهن را به شرح ذيل تعريف نموده است : رهن عقديست كه به موجب آن مديون مالي را براي وثيقه به دائن ميدهد به رهن دهنده را راهن طرف ديگر را مرتهن –ماليكه به رهن گذارده مي‌شود مورد رهن مال مرهون يا عين مرهون ناميده مي‌شود . مبحث دوم: عقد راهن   چنانچه از ماده 771 ق . م استنباط مي‌شود عقد رهن يكي از عقود معين است هر يك از عقود معين علاوه بر شرايط مخصوص بخود بايد داراي شرايط اساسي براي صحت معامله مذكور در ماده 190 ق.م به بعد را داشته باشد مگر اينكه قانون آنرا از بعضي از شرايط معاف نموده باشد كه بعداً بيان خواهد شد . عقد رهن مانند ساير عقود بدستور ماده 191 ق.م بوسيله قصد انشاء بشرط مقرون بودن چيزيكه دلالت بر قصد كند منعقد ميگر …