تعهد به نفع شخص ثالث در قانون مدنی و فقه امامیه (36صفحه)

قانون گذار ایران در مواد 196، 768، 769 قانون مدنی، تحت تاثیر قانون مدنی فرانسه ماده 1121 و فقه امامیه در قالب عباراتی مختصر و مجمل به طرفین قرارداد اجازه ی ایجاد تعهد به نفع شخص ثالث را داده است. این اختصار و اجمال موجب ابهام در روابط طرفین قرارداد و شخص ثالث شده است. حقوقدانان برای رفع این ابهام، سعی در تبیین و توضیح ماهیت حقوقی تعهد به نفع شخص ثالث کرده اند که نظریه های مختلفی را بر انگیخته است. این مقاله ضمن نقد و بررسی این نظریه ها به این نتیجه می رسد که قانون گذار به اراده طرفین، این توانایی را اعطاء کرده که بتواند با انعقاد قرارداد بین خود، بدون دخالت اراده اشخاص ثالث به نفع آنان، ایجاد تعهد نمایند. این تعهد از حیث ایجاد و بقاء و حدود و ثغور، تابع قرارداد طرفین و به محض ایجاد نیز مانند هر حق دیگری مصون از تجاوز و علی الاصول قابل انتقال به ورثه است. با این حال شخص ذینفع می تواند آن را رد نماید. همچنين در اين مقاله مصاديق تعهد به نفع ثالث در فقه اماميه را نيز بررسي مي نماييم و سپس وجه تمايز اين را نسبت به ديگر هاي حقوقي مورد تجزيه و تحليل قرار مي دهيم. فهرست دارد فرمت فایل: word …